Helgi en ekki samt Helgi Óli

Já það er helgarfrí í vinnuni um helgina en ég ætlaði ekki að blogga um það.

Mig langar að óska öllum Metallica aðdáendum nær og fjær til innilega til hamingju með daginn vegna þess að dagurinn í dag er sérstakur vegna þess að nýji Metallica diskurinn Death Magnetic var gefin út í dag og er komin til Íslands.

Platan hefur fengið gríðarlega góða dóma og á hún að vera svipuð og Just is for all platan.Ég hef nú bara heyrt tvö lög af þessari plötu og voru þau mjög góð þau hrifu mig mikið þarf að drífa mig á Egilsstaði til að kaupa plötuna og hér getið þið heyrt eitt lag frá plötunni.

Lagið Throne of ivory 

 

Meðlimir:

 

James Hetfieldöng/rythm gítar

 

Lars Ulrich:Trommur

 

Kirk Lee Hammett: lead Gítar

 

Robert Trujillo: Bassi

Hér kemur saga Metallica.

 

 

Metallica. Nafn sem er þekkt á hverju heimili. Í 7. sæti yfir mest seldu atriði skemmtanabransans fyrr og síðar.

Þetta byrjaði allt 28. október 1981, þegar trommarinn Lars Ulrich gerði gítarleikaranum James Hetfield tilboð sem hann gat ekki hafnað, hann sagðist eiga pláss fyrir hljómsveitina sína á nýjum diski frá fyrirtækinu Metal Label.

Sannleikurinn er sá að hann hafði enga hljómsveit þegar hann bauð James að vera með í þessu, en hún var komin þegar James sagði já við tilboðinu Þeir tveir hljóðrituðu fyrsta lagið sitt á ódýrt tæki og James sá um gítarinn, sönginn og bassann, en Lars um trommur, útsetningu og hlutverk umboðsmanns. Vinur James, Ron McGovney, var á endanum talaður inn á að spila bassa. Dave Mustaine tók síðan við sem sólógítarleikari.

Hljómsveitin byrjaði að kalla sig Metallica eftir uppástungu frá vini þeirra Ron Quintana, og þeir byrjuðu fljótt að spila í Los Angeles sem upphitunarband fyrir hljómsveitir eins og Saxon. Þeir tóku að lokum upp demó sem kallaðist 'No Life Til Leather', og þessi spóla fór fljótt að breiðast út um metal-undirheimana og varð eftirsótt, sérstaklega í San Fransisco og New York.

Metallica spilaði 2 tónleika í San Fransisco og fundu að aðdáendurnir þar voru vinalegri og viljugri til að segja sína skoðun heldur en í LA, þar sem fólk mætti bara til að sýna sig og sjá aðra. Þar sáu þeir líka hljómsveit á uppleið sem hét Trauma, og tóku sérstaklega eftir bassaleikaranum Cliff Burton, sem þeir héldu fyrst þegar þeir heyrðu í honum, að væri gítarleikari, svo góður var hann. Þeir vildu fá Cliff í hljómsveitina en hann var ekki alveg tilbúinn til að flytja til Suður-Kaliforníu til að vera í einhverri hljómsveit þar. Þetta var nóg til að þeir féllust á að flytja til hans, þeir ráku Ron McGovney og Cliff gekk til liðs við Metallica.

Í New York hafði demó spólan þeirra, 'No Life Til Leather', komist undir hendur Jon Zazula, sem átti plötubúðina Metal Heaven. Hann fékk þá samstundis til að koma og spila nokkra tónleika og hljóðrita plötu. Þeir komust þangað á stolnum bíl frá flutningafyrirtæki
Á þessu tímabili var gítaleikarinn Dave Mustaine farinn að valda þónokkrum vandræðum vegna fíkniefnaneyslu og áfengisdrykkju. Hann var þessvegna sendur burt þegar þeir komu til NY og rótarinn Mark Whitakker stakk upp á Kirk Hammett, gítaleikara Exodus. Eftir 2 símtöl og 1 flugfar þann 1. apríl 1983, var Kirk Hammett genginn til liðs við Metallica.

Strákarnir voru byrjaðir að taka upp sína fyrstu plötu en byrjuðu upp á nýtt þegar Kirk kom, þannig að hann fór beint í upptökuver með þeim. Fyrsta platan þeirra, 'Kill 'Em All', kom út seint á árinu 1983 og þeir fylgdu henni eftir með strangri tónleikaferð sem aflaði þeim frægð og frama bæði í Bandaríkjunum og Evrópu. Árið 1984 fóru þeir í samstarf með upptökustjóranum Flemming Rassmussen í Kaupmannahöfn, og hófu tökur á annarri plötunni. 'Ride The Lightning' sannaði það að Metallica gat ekki bara spilað hátt og hratt, heldur höfðu textaskrifin og framsetning tónlistarinnar þroskast og plötunni var strax veitt athygli sem kom þeim á samning hjá útgáfunni Elektra og hjá QPrime. Báðir samningar voru gerðir fyrir haustið '84, og orðspor þeirra hélt áfram að vaxa um allan heim.

Árið 1985 hljóðrituðu þeir í sama hljóðveri aðra plötu sína, 'Master Of Puppets', sem þeir gáfu út árið 1986. Þeir fengu snemma pláss á túr með Ozzy Osbourne og það (plús staða á topp 30 plötulistanum) stækkaði áhangendahópinn þeirra og nafn þeirra varð ennþá frægara. Það sem virtist svo ólíklegt í byrjun var að verða að veruleika; heimsyfirráð

Þann 27. september 1986 varð þessi draumur þó að martröð. Einhversstaðar í Svíþjóð þegar hljómsveitin var að keyra á þjóðvegi um nótt, missti bílstjórinn stjórn á rútunni. Cliff Burton kastaðist út um glugga á rútunni og hún valt ofan á hann. Kirk Hammett sagði seinna frá því að fyrr um kvöldið hafi þeir dregið um hver fengi að velja koju fyrstur, og Cliff vann. Hann valdi kojuna hans Kirk. Þeir syrgðu Cliff mikið, áhrif hans á tónlistarlegan þroska hljómsveitarinnar voru gríðarleg, sérstaklega var James undir áhrifum frá honum í tónlistinni. Þeim fannst ómögulegt að ímynda sér Metallica án hans. Á hinn bóginn fannst þeim líka að hann hefði ekki viljað að þeir gæfust bara upp af því að hans nyti ekki við.

Svo að þannig var það, eftir stutt en átakamikið sorgartímabil, að James, Lars og Kirk ákváðu að halda áfram. Jason Newsted var valinn úr hópi 40 bassaleikara til að taka tækifæri lífs síns. Þeir lögðu þegar af stað í túr, og tóku snöggt upp plötu með cover-lögum sem hét 'Garage Days Re-Revisited', sem var bókstaflega það, tekin upp í bílskúrnum hjá Lars

Með Jason sem fullvirkan meðlim, fóru þeir að taka upp fjórðu plötuna '...And Justice For All' sem kom út í ágúst 1988. Vinsældirnar sem höfðu verið að krauma undir yfirborðinu sprungu loksins út. Platan náði 6. sæti á vinsældarlistum í BNA, fékk Grammy útnefningu fyrir bestu Metal/Rokk plötuna og hljómsveitin valtaði yfir aðal rokksveitina á 'Monsters Of Rock' túrnum, Van Halen. Í kjölfarið héldu þeir í sína eigin risavöxnu heimsreisu. Þetta var einnig tíminn sem þeir völdu til að hella sér út í myndbandabissnesinn, sem ekki allir aðdáendur voru hrifnir af. Fyrsta myndbandið þeirra við lagið 'One' var þó ekki alveg eins og myndbönd voru flest á þessum tíma.

Þegar árið 1991 rann upp gáfu Metallica út samnefnda plötu sem er sennilega þekktari sem 'Svarta Platan', og hún skaut þeim hærra upp á stjörnuhimininn en þá hafði nokkurntíma dreymt um. Með nýjan upptökustjóra, Bob Rock, var þessi plata nokkuð ólík eldri plötunum, með styttri lög, fyllri hljóm og einfaldari útsetningar. Hún fór í efsta sæti á listum allstaðar í heiminum, sat þar í allnokkrar vikur og endaði í því að seljast í 15 milljónum eintaka um víða veröld. Af henni voru gerðar margar smáskífur og hún vann Grammy og MTV/American Music Awards. Hljómsveitin var á ferðalagi í næstum 3 ár við að 'kynna' hana, spilaði með Guns N' Roses og var aðalnúmerið á mörgum hátíðum. Þetta þýddi að þegar haustið 1993 skall á voru meðlimir Metallica örmagna á líkama og sál. Þeir tóku sér þess vegna smá pásu til að láta raunveruleikann ná rokkveruleikanum.

Næstum 4 ár liðu þangað til næsta Metallica plata leit dagsins ljós. Það var 'Load' sem var tekin upp í 'The Plant' í Sausalito í Kaliforníu. Þetta var lengsta platan þeirra, með 14 lög, og bar hún með sér nokkrar breytingar fyrir hljómsveitina. Með Bob Rock aftur sem upptökustjóra, var efnið kraftmikið, þétt og stóð fyrir ákveðnar breytingar og lausn undan þrælkun sem Svarta plötu tímabilið hafði valdið þeim. Svo mörg lög fæddust þegar þeir komu saman aftur til að gera þessa plötu, að önnur plata kom útúr því, 'ReLoad', sem kom út 1997, aðeins ári seinna. Load-túrinn var sögulegur, með nýstárlegri tækni, áhættuleikurum og rúmlega tveggja tíma sýningu á tveimur sviðum. Efasemdamenn urðu að bakka með allt sitt, og þó að Load myndi aldrei ná vinsældum Svörtu Plöturnnar þá seldist hún merkilega vel á eigin spýtur.

Árið 1998 tóku þeir upp mörg B-hliða lög og gömul cover-lög sem þeir settu á plötuna 'Garage Inc.', sem var tvöfaldur hrár og spennandi diskur. Með þessu vildu þeir minna aðra og sjálfa sig á að þrátt fyrir alla velgengnina var ástríða þeirra eftir allt saman tónistin. Þetta sannaðist enn frekar árið 1999, þegar þeir eftir margra ára umhugsun, fóru í samstarf með San Francisco sinfóníunni og stjórnanda hennar heitnum, Michael Kamen. Enn á ný fuku allar efasemdir út í vindinn þegar Metallica spilaði vel valin lög með sinfóníunni tvö kvöld í apríl. Lög eins og 'Master of Puppets', 'The Outlaw Torn', og 'Minus Human' urðu enn betri fyrir vikið og sinfónían fyllti upp í hvern króka og kima á lögunum og gerði þau þéttari og kraftmeiri en nokkru sinni fyrr. Það var eins og eitthvað væri í loftinu þetta kvöld, James hafði aldrei sungið betur og tónlistin var töfrum líkust. Sem betur fer tóku þeir bæði hljóð og mynd upp í þeirri veiku von að þetta heppnaðist vel. Það var enginn vafi á að þetta heppnaðist, svo að þeir gáfu út tvöfaldan 'S&M' disk (S&M stendur að sjálfsögðu fyrir Symphony and Metallica) og DVD með tónleikunum.

Sumarið 2000 fetaði Metallica enn á ný nýjar leiðir þegar þeir héldu af stað á tónleikaferðalag án þess að hafa gefið út plötu til að kynna. Sumarið 'Sanitarinum' sló í gegn og jók enn á spennuna og biðina eftir nýrri plötu.
Spennan snerist upp í ótta þegar fréttir fóru að berast árið 2001 að Jason Newsted væri að hætta í bandinu. Engin ein ástæða var fyrir því, meira það að ágreiningsefnin innan hljómsveitarinnar urðu stöðugt fleiri. Jason hafði líka hliðarverkefni, hljómsveit sem hann var í og hann vildi alltaf meiri og meiri tíma til að sinna henni og sögur segja að James hafi ekki verið allt of ánægður með það. Margir héldu að þetta þýddi endalok Metallica en brottför Jason lyfti þeim bara á annað plan í tónlistinni.

Hljómsveitin skildi að núna væri mikið verk fyrir höndum, bæði í einkalífinu og í tónlistinni, svo þeir notuðu fyrri hluta ársins 2001 meðal annars til þess að setja upp æfingahúsnæði í gömlum hermannabragga sem þeir kölluðu 'The Presidio'. Þeir spiluðu mikið saman og ákváðu að vera ekkert að flýta sér að finna nýjan bassaleikara, en notuðu Bob Rock á bassann í staðinn.
Um mitt árið 2001 fann James Hetfield sig knúinn til að fara í meðferð við ýmsum vandamálum, þar sem það stærsta var áfengisfíkn. Hann fann einnig að hann þurfti að hvílast og finna það sem var mikilvægast í lífinu til þess að ekki bara getað haldið áfram, heldur geta haldið upp á við. Á meðan voru Lars og Kirk svolítið ringlaðir, tveir eftir, og notuðu þeir þann tíma til þess að spá aðeins í sér sjálfum og tónlistinni sem þeir vildu skapa.
Þegar þeir komu aftur saman vorið 2002 var til staðar dýpri virðing og skilningur á hver öðrum en hafði nokkurn tíma verið. Dýrið hafði verið svæft. Með aðstoð sálfræðings töluðu þeir út um allt sem leitaði á huga þeirra og loks voru þeir nógu og sáttir við hvern annan til að gera nýja plötu.

Þessi nýja plata, 'St. Anger', var tekin upp í nýjum höfustöðvum, sem eru einfaldlega kallaðar 'HQ'. Tíminn sem þeir eyddu í 'The Presidio' hafði að sjálfsögðu hjálpað til að skapa tilfinninguna sem átti eftir að ráða útkomu plötunnar, en engum datt í hug hversu hrá, grimm og ástríðufull platan myndi verða, allra síst strákunum sjálfum. Allir hjálpuðu nú við textagerð og samvinna var um efnið. Áður hafði verið mjög ákveðin verkaskipting, James sá um texta og laglínur, Lars um útsetningu og annað og Kirk lagði til eitt og eitt gítarsóló.
Þessi Metallica var stolt, hungruð, reið, þakklát og full sjálfstrausts.

Það var haustið 2002 sem hljómsveitin ákvað að það væri kominn tími til að finna nýjan bassaleikara. Eftir nokkrar lokaðar áheyrnarprufur réðu þeir nýjan meðlim í Metallica-fjölskylduna, Robert Trujillo, sem hafði áður spilað meðal annars með Ozzy Osbourne. Hann var rétti kosturinn fannst þeim, vegna þess hvað hann var afslappaður, ánægður og áhugasamur. Ekki skemmdi fyrir að hann hafði yfir 15 ára reynslu og mjög góðan fingra-plokk stíl.

Þó að sumir hafi ekki verið ánægðir með 'St.Anger' þá eru það þeir sem hafa hlustað of mikið á 'Svörtu plötuna', að mínu mati, þeir hafa ekki heyrt hljóm Metallica í heild sinni og eins og hann raunverulega er. 'St. Anger' er einmitt í anda hinnar gömlu Metallica og þeir voru samkvæmir sjálfum sér á henni. Við skulum bara vona að þessi hrái, reiði tónn haldi sér í langan, langan tíma, því að með nýjan meðlim og nýja sýn á heiminn heldur sagan áfram...

 

 

 Hér kemur uppáhaldlgið mitt en það er nú varla hægt að velja uppáhalds lag því þeir eiga svo mörg snilldarlög en hér kemur allavega eitt gott lag.